Brooklyn, 2015

melodramat, Irlandia, Kanada, Wielka Brytania

Reżyseria: John Crowley

Scenariusz: Nick Hornby
Muzyka:  Michael Brook
Zdjęcia: Yves Belanger

Na podstawie: „Brooklyn” Colm Toibin

-Długo czeka się na listy z Nowego Orleanu?

-Na początku długo, a potem jak w oka mgnieniu. 

Tym cytatem w zasadzie można by było streścić fabułę tego filmu. Lata 50, skromna i biedna dziewczyna (Saoirse Ronan) opuszcza Irlandię i szuka lepszego życia w Ameryce. Na początku umiera z tęsknoty za matką i siostrą, jednak gdy poznaje równie powściągliwego i poukładanego młodzieńca (Emory Cohen) wszystko zaczyna się układać. Wraz z rozwijającym się uczuciem, główna bohaterka nabiera pewności siebie i zaczyna odnajdywać się w nowym świecie. Sytuacja zmienia się, gdy musi na jakiś czas wrócić do rodzinnego miasta.

 

Historia jakich wiele, mamy w kinematografii nie jeden taki melodramat. Jednak jest coś w „Brooklynie”, co mnie urzekło. Wbrew pozorom nie myślę tu o ciepłej i wzruszającej historii kopciuszka, który zamienił się w księżniczkę, a bardziej tak czystego nieskażonego żadną wadą związku, bo tego nie do końca kupiłam (chyba rozsądek nie pozwala mi uwierzyć w tak udane relacje). Zatęskniłam za czymś innym. Za światem, w którym kobiety są skromne i naturalne, a mężczyźni potrafią zdobywać ich serca z klasą. Za zawstydzonymi spojrzeniami ukradkiem i grzecznymi potańcówkami. Za taką fajną powściągliwością i kulturą.

Polecam więc „Brooklyn” głównie za nostalgiczną podróż do lat 50, tutaj warto też pochwalić autora zdjęć, Yvesa Belangera. Z kolei ci, którzy lubią ckliwe historie bez problemu odnajdą się w tej uniwersalnej opowieści o miłości, dojrzewaniu, odpowiedzialności, samotności i tęsknocie nie tylko za bliskimi, ale i ojczyzną. 

6/10