Sprzedawca marzeń/ L'uomo delle stelle

Dramat, komedia, Włochy 1995

Reżyseria: Giuseppe Tornatore

Scenariusz: Giuseppe Tornatore, Pablo Rinaudo

Zdjęcia: Dante Spinotti

Muzyka: Ennio Morricone

„Profil prawy, profil lewy, profil centralny!” i szansa na zmianę dotychczasowego nudnego i smutnego życia, czym jest 1500 lirów przy możliwości zostania gwiazdą filmową?  

Tytułowy "Sprzedawca Marzeń" Joe Morelli odwiedza kolejno sycylijskie wioski i miasteczka, rozdaje cytaty końcówki klasyku„Przeminęło z wiatrem” i daje się ponieść naiwnym biedakom własnej fantazji, jedni cytują Scarlett O'Hara i Rheta Butlera, inni zdradzają swoje sekrety albo wylewają żale, łączy ich jedno, pragnienie zmiany swego dotychczasowego, marnego życia. 

Jednak Morelli mimo iż robi to wszystko dla czystego zysku i daje im złudne nadzieje, robi też coś pozytywnego: wywołuje uśmiech na ich twarzy, wnosi coś nowego do ich monotonnego i często skomplikowanego życia. Tornatore umiejętnie łączy dramat z komedią, nie będę pisać czy historia zakończy się hepiendem. 

Blue Highway 2013

Komedia, USA, 2013

Scenariusz i Reżyseria: Kyle Smith

Zdjęcia: Jeff Powers

Muzyka: Infinite Body

Droga, powolna akcja, ironiczny humor, przekomarzanie się na temat ulubionych filmów, piękne widoki i bardzo dobra muzyka. I wszystko to w jednej ekranizacji. Dla mnie prawdziwa uczta. Uwielbiam filmy w których z pozoru nic się nie dzieje i które zawierają te wszystkie smaczki. Tak jest w Blue Highway Smitha.

Dwójka przyjaciół, Dillon (Dillon Porter) i Kerry (Kerry Bishé) przemierza przez Stany Zjednoczone tropem filmowych fascynacji. Jadą do Kalifornii, gdzie Dillon zamierza zabawić na dłużej. Ich podróż jest więc w pewnym sensie pożegnaniem. 

Kobieta pod presją/A Woman Under the Influence 1974

Dramat obyczajowy

USA, 1974

Scenariusz  i Reżyseria: John Cassavetes

Zdjęcia: Mitch Breit, Al. Ruban

Muzyka: Bob Harvood

Ubolewam, że tyle dobrych filmów telewizja pokazuje nam o tak późnej porze. Z wielką sympatią wspominam "Kobietę pod presją" Johna Cassavetesa z 1974 roku.  

Genialna Gena Rowlands w roli Mabel Longhetti, za którą została nominowana do oskara wciela się w postać nadwrażliwej kobiety zmęczonej życiem, sfrustrowanej ale na pewno nie szalonej.